Don't worry, don't hurry

Na een paar uren op het vliegveld van Christchurch gewacht te hebben, kan ik onze campervan gaan ophalen. Er is iets mis met onze reservering, want het is verkeerd opgeslagen. Ik wacht braaf af tot ze het oplossen, want ik heb de reservering toch echt voor me in de mail. Na een tijd wachten, komen er collega's bij die het weten op te lossen. Als excuus krijgen we een upgrade naar een nieuwer model camper. Prima, als die maar rijdt en alles doet zoals het hoort zijn we blij. Ik rij vrolijk weg met de camper, terug naar het vliegveld om Marleen op te halen, die hopelijk inmiddels geland is. Alles verloopt goed en dan stappen we samen in de camper om eindelijk aan ons avontuur te beginnen.
We besluiten al een stukje richting het noorden te rijden, richting Kaikoura. We stoppen echter al snel voor een camping, omdat we allebei heel erg moe zijn. We zijn, ik na een nacht op het vliegveld en Marleen na een nacht vliegen, toe aan een goede nachtrust. We beginnen enthousiast ons bed klaar te maken, maar we krijgen met geen mogelijkheid de tafel losgedraaid..
We zijn zo moe, dat we besluiten maar een nachtje op de smalle bankjes te gaan slapen.

De volgende ochtend zoeken we naar hulp, maar helaas kan niemand ons met ons probleem helpen. We besluiten onze route maar uit te stippelen. We hebben het er uiteraard wel over gehad over Whatsapp, maar nu we samen naar de kaart kijken is het toch wat makkelijker. We plannen grof een mooie route uit, die we in de loop van de dagen nog wat zullen aanscherpen. We rijden omhoog naar Kaikoura, komen aan in het donker, maar vinden een mooie parkeerplaats aan zee, waar we kunnen slapen. Helaas kan nog steeds niemand ons helpen met het bed, dus weer een nachtje op de smalle bankjes.

De volgende ochtend is ons uitzicht prachtig! Een ruige zee, met mooie vissershuisjes. We vinden eindelijk een sterke man die onze tafel weet los te draaien, dus we kijken al uit naar onze komende nacht. Kaikoura is een leuk stadje, we hopen walvissen en dolfijnen te zien, dus we gaan lekker in het zonnetje aan de zee zitten en turen uit over de eindeloze oceaan. We zien af en toe wat opspringen en we zien iets hard in het water slaan. We weten niet precies wat, maar we hopen daar dan toch echt een walvis te hebben gezien. Aan het eind van de middag besluiten we weer richting het zuiden te rijden. De omgeving is zo ontzettend mooi! De natuur veranderd elk moment van begroeide bergen, naar kale bergen met sneeuw, naar vlakke landschappen. Het is echt adembenemend. We weten nu al zeker dat we nog een keer terug willen komen. We komen in Christchurch terug en gaan eerst even boodschappen doen om daarna door te rijden naar een parkeerplaats. Helaas komen we het parkeerterrein niet zonder schade af. Marleen wilt keren, en rijdt daarvoor een overdekte parkeerplaats in, niet bedenkend dat wij daar niet onder passen met onze camper.. Een hoop lawaai en ja hoor, een gat in het dak. Shakende Marleen uit de auto, waarna ik de auto naar een parkeerplaats rijd om te kijken wat we moeten doen. We kunnen pas de volgende ochtend terug naar het verhuurbedrijf, dus voor nu maar op zoek naar een hotel. Na een hoop getelefoneer naar Nederland en Nieuw Zeelandse wegenwacht, kunnen we neerploffen op een heerlijk bed, dat dan weer wel ;). Moe en verdwaasd van wat er nou eigelijk is gebeurd, nemen we een warme douche en vallen we in slaap.

De volgende ochtend om half 9 bellen we direct ons verhuurbedrijf. We moeten er heen rijden en afwachten wat er gaat gebeuren. Gelukkig zijn het heel vriendelijke mannen en krijgen we een 'nieuwe' camper mee. Het is de camper die we oorspronkelijk zouden krijgen. We zijn er meteen helemaal gelukkig mee! Opa Cor rijdt fijner, de keuken is perfect en het bed werkt! Weg met die ongeluks camper, we zijn toe aan een beetje geluk! Helaas kost het ons een hoop geld, dus we moeten nog ietsjes harder werken als we terug komen. Binnen een uur zijn we weer op weg en nu gaat het echt beginnen. We rijden naar Lake Tekapo, wat echt prachtig is. We vinden een parkeerplaats, waarbij we uitkijken over het meer. We hopen op een mooie zonsopkomst morgenochtend.

En een mooie zonsopkomst is het. Het is wel ontzettend koud, maar het is het waard. Je ziet de besneeuwde bergen op de achtergrond en een bescheidde herfstzon die op het water schijnt. Super mooi! Helaas begint het kort daarna te regenen en dat blijft het ook doen voor de rest van de dag. We gaan naar de Hot Springs, warm water baden met een sauna. Heerlijk even bijkomen. Helaas is het uitzicht niet altijd zo mooi als het kan zijn, maar af en toe komt de zon een beetje door en kunnen we het meer heel goed zien. We rijden na een ontspannen dag terug naar dezelfde parkeerspot als we de nacht ervoor sliepen en gaan de volgende dag door richting Queenstown.

Nieuw Zeeland is echt prachtig! Steeds als we weer rondrijden, blijven we herhalen, 'wauw, wat is het mooi hè?! Net niet echt!' We rijden echt rond in Lord of the Rings, zo onrealistisch! We komen de mooiste meren tegen, met prachtige bergen op de achtergrond. We komen tegen de avond in Queenstown aan. We doen boodschappen en zoeken een slaapplek.

De volgende dag gaan we queenstown in. We boeken een tour naar Milford Sound voor de volgende dag. Door de zware regenval van de laatste dagen is het namelijk niet verstandig daar zelf heen te rijden, dus het moet met een bus. De rit er naar toe is super mooi. De natuur is prachtig en onze chauffeur vertelt ons leuke weetjes over Nieuw Zeeland, de dorpjes waar we door heen komen en andere dingen. We rijden zigzaggend door de bergen, waar we vele watervallen zien, en stoppen onderweg af en toe voor foto's. Helaas regent het redelijk hard, dus is het vaak de bus uit en snel weer in, want mijn camera vindt de regen minder prettig. We bekijken nog de Mirror Lakes, maar helaas geen spiegels, door de regen. Het regenwoud is wel echt letterlijk een regenwoud en de planten zijn hier mega groot en mooi.
Als we bij de haven aankomen stormt het echt! Gelukkig kunnen we al gauw de boot op en gaan we snel op zoek naar een warme kop thee. Als we eenmaal varen willen we het liefst naar buiten, maar we waaien er gewoon weg. Marleen heeft een slecht been door een ongeluk en kan zich daardoor helemaal niet staande houden, waardoor ik af en toe naar buiten waggel, een paal vastgrijp en foto's maak, in de hoop wat te zien door de regen heen. Een voordeel, door de regen zien we wel duizenden watervallen, we zien zelfs waterups ;) watervallen die omhoog waaien door de storm, super mooi om te zien. Helaas is het verder niet zo mooi als dat het kan zijn qua kleuren. De weg terug is vooral koud en we willen zo snel mogelijk terug naar opa Cor, onze camper.
De volgende dag rijden we door naar Wanaka, een super mooi meer met een heel leuk stadje en eindelijk onze eerste zonnestralen in Nieuw Zeeland! Heerlijk even genieten op een terras, met een warme kop chocomelk, want koud is het nog steeds.
Dan begint langzaamaan de tocht naar het noorden, langs de Fox Glacier en de Franz Josef. Helaas zijn beiden niet zichtbaar door regenwolken en mist. Dan maar door rijden naar Hokitika. Het stadje zelf was niets, heel veel onweer en storm. Het is een uurtje droog in de avond waardoor we besluiten dan snel naar de Glowworms te gaan kijken. Super leuk om te zien, allemaal lichtpuntjes tegen de rotsen aan, heel apart, ons enige 'lichtpuntje' van de dag, letterlijk en figuurlijk.
De volgende dag gaan we naar de Hokitika Blue Pools, maar helaas ook deze zijn niet blue door de regen en de storm. Maar de omgeving is wel mooi.
Langzaamaan zijn we verder door gereden naar het Noorden, waar we uiteindelijk bij het Abel Tasman National Park aankomen, waar zowaar de zon weer even schijnt, we besluiten het er van te nemen en eerst lekker in het zonnetje onze lunch te eten en dan eindelijk een korte broek aan te doen en een stuk van de Coast Track te gaan wandelen. Helaas komt er na een tijdje weer een heel dreigende lucht aan, waardoor we besluiten om te draaien en terug naar de camper te gaan. We komen op t nippertje aan, want er breekt weer een storm uit. We rijden rond om het park, en besluiten om de volgende dag vanaf een andere kant een stuk van het park te bekijken. We staan nog even stil bij het Memoriam voor Abel Tasman, dat hoort natuurlijk als Nederlander vinden wij. Deze man heeft zoveel ontdekt, maar was bang voor de Aboriginals en de Maori, waardoor alles in handen is gekomen van de Engelsen, toch apart.
Dan moeten we alweer richting Picton rijden, want het is tijd voor de overtocht naar het Noorder eiland. Het Zuider eiland was prachtig, het heeft ons wel heel veel regen en kou gegeven, dus we zijn nu wel weer toe aan een beetje zon, maar de natuur is een sprookje. Je rijdt echt gewoon door Lord of the Rings, of The Hobbit, of Narnia, kies maar uit. Door het slechte weer, zijn we er wel beiden van overtuigt dat we hier gewoon nog een keer heen moeten.. Heel vervelend.. ;)
Nu het allerlaatste stukje van mijn reis; het Noordereiland, waar we nog veel op de planning hebben staan, waaronder het echte Hobbit dorp en vele meren en steden. Ik ga er nog met volle teugen van genieten! We zijn er klaar voor!